خرید سرور ابری، استقرار سرور در محل شرکت و کولوکیشن (colocation) سه رویکرد شاخص برای فراهم کردن منابع پردازشی کسب‌وکارها هستند. با وجود آنکه در تمامی این روش‌ها، ایجاد منابع ازطریق مجموعه‌ای از سخت‌افزارها و تجهیزات فیزیکی انجام می‌شود، اما آنها تفاوت‌هایی هم باهم دارند.
- در روش خرید سرور ابری، مالکیت هیچ یک از تجهیزات و مکان قرارگیری این تجهیزات در اختیار مشتری نیست. در این روش شرکت ارائه‌دهنده خدمات ابری وظیفه خریداری، استقرار تجهیزات، پشتیبانی و … را به عهده داشته و متناسب با نیاز خود، زیرساخت‌های آماده را برای مدتی معین اجاره می‌دهد.
- در روش تأمین زیرساخت به روش on-premise مالکیت تمامی سخت‌افزارها و مکان استقرار تجهیزات (اتاق سرور) در اختیار خود سازمان است.
- در روش کولوکیشن تجهیزات تحت مالکیت سازمان است اما این تجهیزات به‌جای استقرار در محل سازمان، در فضایی که از یک دیتاسنتر حرفه‌ای اجاره شده است مستقر می‌شوند.
در این مقاله به بررسی و بیان دقیق‌تر تفاوت خرید سرور ابری با کولوکیشن می‌پردازیم و مزایای هر یک را بیان می‌کنیم.
تأمین زیرساخت‌های IT با مدل کولوکیشن
در این مدل، سازمان تجهیزات سخت‌افزاری را خود خریداری کرده و آنها را به‌جای نصب و استقرار در محل سازمان، در یک دیتاسنتر بزرگ قرار می‌دهد. در این حالت سازمان در ازای فضای اشغال شده و استفاده از امکانات فیزیکی آن دیتاسنتر، به‌صورت ماهانه اجاره پرداخت می‌کند.
سازمانها در ابتدا به دلیل نگرانی‌هایی که درباره نگهداری و امنیت داده‌هایشان داشتند، استقبال چندانی از این روش نمی‌کردند. اما در سال‌های اخیر این روش مورد پذیرش قرار گرفته است.
مزایا و معایب کولوکیشن
از آنجاکه در این روش تجهیزات در محل یک دیتاسنتر استاندارد قرار می‌گیرند، بسیاری از چالش‌های روش on-premise، مانند شرایط نگهداری استاندارد سخت‌افزارها و دسترسی به زیرساخت ارتباطی قوی برای اتصال به شبکه ارتباطی کشور حل می‌شود.
تجهیزات و سخت‌افزارهای سرور برای آنکه بتوانند عملکرد درست و پایداری داشته باشند باید در شرایط محیطی استانداردی قرار بگیرند. محیط نگهداری سرور باید سرمایش مناسبی داشته باشد و تجهیزات در مقابل نوسانات و قطعی‌های برق محافظت شوند. وجود سیستم برق پشتیبان باعث می‌شود در مواقعی که یک منطقه دچار قطعی برق سراسری می‌شود، سرویس‌دهی سرور متوقف نشده و اختلالی در عملکرد سازمان ایجاد نشود.
تجهیزات سرور برای آنکه بتوانند به شبکه ارتباطی کشور متصل شوند، نیاز به مجموعه‌ای از خطوط ارتباطی دارند. دیتاسنترهای بزرگی که در شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات زیرساختی راه‌اندازی می‌شوند، توسط چند کابل فیبر نوری به بستر اینترنت و اینترانت کشور متصل شده و به‌سرعت می‌توانند حجم بالایی از درخواست‌های کاربران را پردازش و منتقل کنند.
درحالی‌که درمورد یک سرور فارم کوچک در یک سازمان، چنین امکانی وجود ندارد و در بهترین حالت، تجهیزات این سرورها با استفاده از ADSL به شبکه ارتباطی کشور متصل می‌شوند و در نتیجه توان پاسخگویی به حجم بالای درخواست را نخواهند داشت و به دلیل کندی در انتقال داده‌ها و ارتباطات با زیرساخت‌های ارتباطی کشور، باعث افت قابل‌توجهی در کیفیت سرویس‌دهی سازمان می‌شوند.
اجاره فضا در یک دیتاسنتر بزرگ و قراردادن سخت‌افزارهای سروری سازمان در آن، خیال مدیر IT را از بابت شرایط نگهداری استاندارد راحت می‌کند و با دسترسی به شبکه ارتباطی مناسب و قوی، کیفیت سرویس‌دهی سرور نسبت به حالت استقرار تجهیزات در محل شرکت، بهبود و پایداری قابل‌توجهی پیدا می‌کند. در مجموع می‌توان گفت ازآنجاکه در این مدل، تنها به مشکل فضای فیزیکی و پارامترهای مرتبط با آن پرداخته شده است، بخش زیادی از مشکلات باقی می‌ماند و تنها بخشی از چالش‌هایی که در روش تهیه سرور اختصاصی و On-premise متوجه کسب‌وکار بود طی جایگزینی این روش حل می‌شود.
مواردی مانند هزینه بالای خرید تجهیزات سخت افزاری، نصب و راه اندازی آنها، طولانی شدن زمان راه اندازی زیرساختها، انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری پایین این مدل زیرساخت، محدودیت در دسترسی به اطلاعات، اتلاف منابع و بلوکه شدن حجم زیادی از سرمایه اولیه سازمان برای خرید تجهیزات و همچنین مدیریت و پشتیبانی دشوار زیرساخت ها شماری از مهم ترین چالش ها و معایبی هستند که استفاده از زیرساخت های اختصاصی و On-premise برای سازمانها ایجاد می کند و با اجرای آن به روش کولوکیشن نیز از بین نمی روند.
تأمین زیرساخت‌های IT با خرید سرور ابری
در تأمین زیرساخت به‌صورت ابری، برخلاف روش‌های کولوکیشن و on-premise، کسب‌وکارها هیچ سخت‌افزار و تجهیزاتی برای ایجاد سرور تهیه نمی‌کنند. هر کسب‌وکار متناسب با میزان پایه مصرفی که دارد، منابع پردازشی مورد نیاز را از شرکت ارائه‌دهنده خدمات زیرساختی ابری اجاره می‌کند و چنانچه در طول ماه نیاز به افزایش یا کاهش منابع اجاره شده باشد، به‌راحتی می‌تواند این تغییرات را اعمال کند. هزینه پرداختی مشتری بابت اجاره منابع، تنها به میزان منابعی است که در اختیار دارد و چنانچه منابع افزایش یا کاهش پیدا کند، هزینه پرداختی نیز افزایش یا کاهش پیدا می‌کند.
با استفاده از خدمات رایانش ابری، کسب‌وکارها یک مرکز داده مجازی واقعی که بر یک زیرساخت فیزیکی مطمئن ایجاد شده است را اجاره می‌کنند و مدیر IT می‌تواند با ورود به پنل مدیریت ابر، مرکز داده خود را از راه دور مدیریت کند. در این روش، خواب سرمایه اتفاق نمی‌افتد. از طرف دیگر مشتری می‌تواند به‌سرعت منابع مربوط به مرکز داده مجازی خود را به چندبرابر توسعه داده و یا کاهش دهد. سرعت عمل در تغییر منابع موردنیاز، چابکی کسب‌وکار را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.
از آنجا که بخش عمده کارهای اداره و مدیریت سرور توسط شرکت ارائه‌دهنده خدمات ابری انجام می‌شود، دغدغه کسب‌وکارها از جهت مدیریت فنی خدماتشان کاهش می‌یابد. سرویس‌های ابری مستقل از مکان هستند. زیرساخت‌های ابری دسترس‌پذیری بسیار بالایی برای کارکنان ایجاد می‌کنند و انعطاف‌پذیری کسب‌وکار در ارائه خدمات را افزایش می‌دهند.
تأمین زیرساخت به روش ابری یا کلود کامپیوتینگ به چند طریق ممکن است. مدل ابر عمومی، ابر خصوصی و هیبرید، اصلی‌ترین روش‌های تأمین زیرساخت به روش ابری هستند. در مدل ابر عمومی مالکیت و مسئولیت تمامی تجهیزات و اعمال تنظیمات بر عهده سرویس‌دهنده است. در مدل ابر خصوصی، مالکیت زیرساخت در اختیار سرویس‌دهنده است اما اعمال تنظیمات اختصاصی و مدیریت داده‌ها و سرویس تماماً به عهده خود مشترک است.
این روش برای سازمان‌هایی که حساسیت بالاتری نسبت به داده‌هایشان دارند مناسب‌تر است. در روش هیبرید بخشی از زیرساخت طبق مدل ابر عمومی و بخش‌های خاصی نیز طبق مدل ابر خصوصی تأمین می‌شود. با استفاده از روش هیبرید می‌توان از مزیت‌های هر دو مدل خصوصی و عمومی به‌صورت توأمان بهره‌مند شد.
مزایای سرور ابری برای سازمانها
- مدیریت بهینه هزینه‌ها و عدم نیاز به خواب سرمایه و استفاده از منابع مالی موجود برای رشد کسب‌وکار
- فراهم شدن امکان تمرکز سازمان روی هسته اصلی کسب‌وکار و رها شدن از دردسرهای مدیریت زیرساخت‌های IT
- کیفیت سرویس بالاتر (در این مورد انتخاب سرویس‌دهنده مناسب بسیار مهم است)
- ریسک کمتر برای کسب‌وکار و افزایش امنیت سایبری سازمان
- امکان پاسخ سریع به نیازهای سازمانها و توسعه منابع پردازشی موردنیاز سازمان در کمترین زمان
- پرداخت به میزان مصرف
- کسب‌وکارها نیازی به داشتن دانش فنی بالا در زمینه زیرساخت‌های IT نخواهند داشت
- افزایش چابکی سازمان
- کاهش هزینه‌های IT سازمان
- افزایش دسترس پذیری
- افزایش پایداری کسب‌وکار
- افزایش انعطاف‌پذیری در مقیاس‌پذیری
- فرصتی مناسب برای اجرای پروژه‌های توسعه و تست سرویس و نرم‌افزار
- تسهیل مدیریت زیرساختها
- افزایش هم‌افزایی در سازمان
- بی‌نیازی سازمان از درگیرشدن با پیچیدگی‌های مدیریت سرور
اطلاعات بیشتر درباره سرور ابری ابرآمد
چالش‌های احتمالی خرید سرور ابری برای سازمانها
با وجود مزایای چشمگیری که تأمین زیرساخت‌های IT از طریق خرید سرور ابری برای شرکت‌ها ایجاد می‌کند، این روش می‌تواند با چالش‌هایی نیز همراه باشد. کیفیت و پایداری سرویس‌های ابری تا حد زیادی به انتخاب شرکت ارائه‌دهنده این سرویس‌ها بستگی دارد. چنانچه سازمانها در انتخاب سرویس‌دهنده دقت کافی نداشته باشند و سرویس‌دهنده درستی انتخاب نکنند، ممکن است تجربه به‌کارگیری یک سرویس ابری ناخوشایند شود.
در انتخاب سرویس‌دهنده ابری باید به تعهدات شرکت و SLA آن توجه کرد. در توافق‌نامه سطح کیفیت خدمات یا SLA که میان دو طرف قرارداد یعنی شرکت سرویس دهنده و سرویس گیرنده بسته می شود، محدودیت ها و ویژگی‌های کیفی ارائه خدمات زیرساختی تشریح شده و مسئولیت های طرفین تحت شرایط مختلف تعیین می شود
امنیت سرورهای ابری، از دیگر بحث‌های چالش‌برانگیز است. بسیاری از سازمانها گمان می‌کنند با انتقال داده‌های خود به یک زیرساخت ابری، امنیت سازمان تضعیف شده و داده‌ها در معرض آسیب، ریسک نشت اطلاعات و حملات سایبری قرار می‌گیرند. در حالی که بررسی‌های کارشناسان امنیت سایبری در مقاله ای از ecpi نشان می‌دهد در بسیاری مواقع، انتقال اطلاعات سازمان به زیرساخت‌های ابری نه‌تنها امنیت داده‌ها را تضعیف نمی‌کند، بلکه باعث بهبود آن نسبت به نگهداری در زیرساخت‌های مستقر در یک شرکت کوچک یا متوسط می‌شود.
طبق مقاله‌ای در csoonline، تنها نکته‌ای که سازمانها برای کسب امنیت از فضای ابری و جلوگیری از قرار گرفتن در معرض حملات سایبری باید انجام دهند آن است که تنظیمات سرور را به درستی انجام داده و دسترسی حساب‌های کاربری را به‌دقت مدیریت کنند. چنانچه تنظیمات سرور دقیقاً مطابق دستورالعملی که شرکت سرویس‌دهنده ارائه می‌دهد باشد، ریسک امنیتی داده‌های سازمانی به حداقل می‌رسد. سرویس‌های ابری مدیریت شده تا حد زیادی دغدغه سازمان ها را برای اعمال تنظیمات تخصصی کاهش داده و این امر برای سازمانهای کوچک و متوسط و حتی بزرگ مزیت مهمی به حساب می آید.
آمارهای جهانی رایانش ابری
آمارهای ارائه شده از سوی IDC نشان می‌دهد که در سال 2018، کمتر از 50 درصد سازمانهای دولتی و غیردولتی در سراسر جهان از سرویس‌های ابری استفاده می‌کردند. درحالی‌که پیش‌بینی می‌شود تا سال 2024 بیش از 60 درصد سازمانها این مدل را جایگزین دیگر روش‌های تأمین زیرساخت‌های IT خود کنند. کارشناسان اصلی‌ترین علت روی‌آوردن سازمانها به این فناوری را مزایای بسیاری می‌دانند که این سرویس‌ها می‌توانند برای کسب‌وکار ایجاد کنند.
در مطالعه دیگری مؤسسه rightScale بر روی تعدادی از سازمان‌هایی که بیش از هزار کارمند داشتند انجام داد، مشخص شد که 97 درصد این سازمانها به استفاده از خدمات ابری روی آورده‌اند. حدود 82 درصد این سازمانها، سرویس‌های ابری هیبرید را ترجیح دادند، حدود 10 درصد تنها مایل به استفاده از سرویس‌های ابر عمومی بودند، حدود 3 درصد ابر خصوصی را ترجیح دادند و در نهایت حدود 3 درصد از این سازمانها مایل به استفاده از هیچ سرویس ابری نبودند. با این حال پیش‌بینی می‌شود ظرف 10 سال آینده، افزون بر سازمانهای بزرگ، سازمانهای متوسط و کوچک نیز اقبال قابل ملاحظه‌ای به استفاده از انواع سرویس‌های ابری پیدا کنند.
آمارهای رشد سالانه شرکت آمازون، بزرگ‌ترین سرویس‌دهنده ابری دنیا، بین سال‌هایی 2013 الی 2020 نشان می‌دهد که این شرکت هرسال رشدی بین 30 تا 67 درصدی را تجربه کرده است. درآمد این شرکت تنها در سال 2020، بالغ بر 45370 میلیون دلار بوده است که نسبت به سال 2019 حدود 30 درصد رشد داشته است. تمامی این آمارها حاکی از تقاضای بسیار بالای موجود در بازار خدمات ابری و گرایش سازمانها و کاربران به این نوع فناوری است.
جمع‌بندی
در سال‌های اخیر روند گرایش کسب‌وکارهای مختلف در سراسر جهان به زیرساخت‌های ابری روزبه‌روز بیشتر می شود و افزایش ارزش بازار رایانش ابری گواه محکمی بر این ادعاست. طبق تحقیقات کارشناسان در IDC، پیش‌بینی می شود تا سال 2024 میلادی، بیش از 60 درصد سازمانها استفاده از زیرساخت‌های ابری را جایگزین دیگر روش‌های تأمین زیرساخت‌های IT خود کنند. علت چنین استقبالی به خدمات ابری، ترجیح کسب‌وکارها به خرید سرور ابری نسبت به روش‌های دیگری مانند کولوکیشن و یا استقرار سرور در محل شرکت است. استفاده از کولوکیشن تنها می‌تواند چالش‌های مرتبط با محیط فیزیکی سرور را مرتفع کند، در حالی که خرید سرور ابری کار را ساده تر می‌کند.
با خرید سرور ابری برای تأمین زیرساخت‌های IT سازمان، مدیران از دردسرهای خرید و استقرار سخت‌افزار راحت می‌شوند. این روش انعطاف‌پذیری کسب‌وکارها را افزایش داده و آنها را قادر می‌سازد به‌سرعت بتوانند میزان منابعی که نیاز دارند را در اختیار گرفته و سپس افزایش یا کاهش دهند. از آنجا که خرید سرور ابری نیازی به سرمایه‌گذاری اولیه برای خرید تجهیزات نیست و کاربران تنها به میزان مصرف خود در هر ماه هزینه پرداخت می‌کنند، مدیریت هزینه‌های کسب‌وکار بهینه شده و امکان مصرف منابع مالی آزاد شده در بخش‌های تخصصی کسب‌وکار سازمان وجود خواهد داشت.
افزایش چابکی سازمان، دسترس پذیری و تسهیل مدیریت زیرساخت‌های سازمان را می‌توان از دیگر مزایای مهم خرید سرور ابری نسبت به دیگر روش‌های تأمین زیرساخت IT مانند کولوکیشن و on-premise دانست.
منابع:
این مقاله را به اشتراک بگذرید
