مهاجرت ابری چیست؟
به انتقال فرآیندهای دیجیتال سازمانی به سرور ابری، مهاجرت ابری می‌گویند. مهاجرت ابری به نوعی شبیه به مهاجرت سخت‌افزاری است؛ با این تفاوت که به جای بسته‌بندی و جابه‌جایی کالاهای فیزیکی، در مهاجرت ابری داده‌ها و فرایندهای IT از برخی از پایگاه‌های داده به برخی دیگر منتقل می‌شوند. این جابه‌جایی تقریبا شبیه به جابه‌جایی از یک دفتر کوچک به جایی بزرگ‌تر است و به حجم زیادی از آماده‌سازی نیاز دارد. با این حال، مهاجرت ابری ارزش تلاش کردن را دارد؛ چرا که منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌ها و انعطاف‌پذیری بیشتر در فرآیندهای سازمانی می‌شود.
از اصطلاح «مهاجرت ابری» بیشتر برای جابجایی از سرورهای درون‌سازمانی یا legacy infrastructure به سرورهای ابری استفاده می‌شود، اما گاهی ممکن است برای جابجایی از یک سرور ابری به دیگری نیز به کار برود.
Legacy infrastructure چیست؟
در علم رایانه، به سخت‌افزار یا نرم‌افزاری Legacy می‌گویند که با وجود قدیمی شدن، هنوز در حال استفاده است. محصولات و فرآیندهای Legacy معمولا در حد جایگزین‌های به‌روز خود، کارایی و امنیت ندارند. کسب‌وکارهایی که همچنان با سیستم‌های قدیمی خود کار می‌کنند، در خطر عقب افتادن از رقبا هستند و ریسک افشای اطلاعات (Data breaches) آنها نیز بالا می‌رود.
ممکن است سخت‌افزار یا نرم‌افزار Legacy، نامعتبر و کند شود یا دیگر توسط سازنده اصلی پشتیبانی نشود. به عنوان مثال، ویندوز XP یک سیستم‌عامل Legacy است که در سال 2001 عرضه شده و از آن‌جایی که قابلیت‌های نسخه‌های جدیدتر ویندوز از آن بیشتر است، مایکروسافت دیگر آپدیت یا پچ جدیدی را برای آن عرضه نمی‌کند.
زیرساخت‌ها شامل سرور، تجهیزات شبکه، نرم‌افزار، پایگاه داده یا سایر نرم‌افزارها یا سخت‌افزارهای سازمانی حیاتی می‌شوند. امکان دارد برخی از انواع Legacy infrastructure مثل سرورهای قدیمی یا تجهیزات فایروال سخت‌افزاری، سرعت فرایندهای تجاری یک سازمان را کند کنند. همچنین زمانی که سازندگان این تجهیزات پشتیبانی از آنها را متوقف می‌کنند یا دیگر آپدیتی برای آنها ارائه نمی‌دهند، ممکن است ریسک‌های امنیتی سازمان بیشتر شود.
Legacy infrastructureها معمولا درون‌سازمانی هستند؛ به این معنی که به‌صورت فیزیکی درون ساختمان‌ها یا املاکی مستقر شده‌اند که سازمان در آنها مشغول به کار است. به عنوان مثال، پایگاه داده سخت‌افزاری بسیاری از سازمان‌ها در همان ساختمانی قرار دارد که کارکنانشان در آن مشغول به کار هستند.
سازمان‌هایی که همچنان به زیرساخت‌های سخت‌افزاری خود متکی هستند، نمی‌توانند مزایای رایانش ابری را تجربه کنند. به همین دلیل است که امروزه بیشتر سازمان‌ها حداقل بخشی از فرایندهای خود را به سرورهای ابری منتقل کرده‌اند.
مزایای اصلی مهاجرت ابری چیست؟
مقیاس‌پذیری
مقیاس رایانش ابری همگام با افزایش حجم کار یا بیشتر شدن تعداد کاربران، قابل‌تغییر است و سرعت این تغییر مقیاس قابل‌مقایسه با زیرساخت‌های سخت‌افزاری نیست. این در حالی است که برای تغییر مقیاس زیرساخت‌های فیزیکی، باید مجددا سرور فیزیکی، تجهیزات شبکه و پروانه‌های نرم‌افزاری (License) خریداری و تنظیم شوند.
صرفه‌جویی در هزینه‌ها
هزینه‌های مربوط به IT در شرکت‌هایی که به ابر مهاجرت می‌کنند به‌شدت کاهش پیدا می‌کند؛ چراکه ارائه‌دهندگان خدمات ابری امور مربوط به نگهداری و ارتقا را برای شما انجام می‌دهند. با مهاجرت ابری به جای تمرکز بر اجرا و در دسترس بودن فرایندهای IT می‌توانید روی تخصیص منابع به مهم‌ترین نیازهای سازمانی مثل ارائه محصولات جدید یا بهبود محصولات فعلی تمرکز کنید.
بهبود عملکرد
برخی از شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از مهاجرت ابری عملکرد خود را بهتر کنند و تجربه کاربری خود را به‌صورت همه‌جانبه بهبود ببخشند. چراکه برنامه یا سایت این شرکت‌ها به جای سرورهای درون‌سازمانی متعدد، روی پایگاه‌های داده ابری میزبانی می‌شود و به همین دلیل مدت‌زمان رسیدن داده‌ها به دست مشتریان کاهش یافته و این اتفاق، تاخیر در شبکه (latency) را کم می‌کند.
افزایش انعطاف‌پذیری
فرقی نمی‌کند که کاربران شما کارکنانتان باشند یا مشتریان. آنها می‌توانند به خدمات ابری و داده‌های موردنیاز خود از هر جایی دسترسی پیدا کنند. این موضوع، ورود به بازار کشورهای جدید را آسان کرده و به شما کمک می‌کند تا خدمات خود را به مخاطبان بین‌المللی نیز عرضه کنید. همچنین به کارکنان سازمان امکان کار کردن به‌صورت منعطف (دورکاری و حضوری) را می‌دهد.
چالش‌های اصلی مهاجرت ابری چیست؟
جابجایی پایگاه‌های داده بزرگ
برای این‌که پایگاه‌های داده بتوانند روی سرور ابری کارایی داشته باشند، اغلب نیاز است که همه آنها به‌صورت یکجا به یک پلتفرم متفاوت منتقل شوند. جابه‌جا کردن یک پایگاه داده دشوار است، مخصوصا اگر دارای حجم زیادی از داده باشد. برخی از ارائه‌دهندگان خدمات ابری، جابجایی داده‌ها به‌صورت فیزیکی را پیشنهاد می‌دهند. مثل این‌که داده‌ها روی تجهیزات سخت‌افزاری بارگذاری شوند و سپس تجهیزات مذکور به دفتر ارائه‌دهنده خدمات ابری منتقل شود. این روش برای پایگاه‌های داده عظیمی که انتقال آنها از طریق اینترنت خیلی طول می‌کشد، مؤثر خواهد بود. البته داده‌ها را می‌توان با استفاده از اینترنت نیز منتقل کرد. به هر حال مهاجرت داده‌ها به ابر، زمان زیادی از شما خواهد گرفت.
یکپارچگی داده‌ها
مرحله بعد از انتقال داده‌ها، کسب اطمینان نسبت به سلامت و امنیت آنها است. همچنین باید مطمئن شوید که حین جابجایی، نشتی داده رخ نداده باشد.
پیوستگی فرایندها
هنگام مهاجرت ابری، باید اطمینان حاصل کنید که سیستم‌های فعلی شما در دسترس و فعال باقی بمانند. به همین دلیل باید بین سرورهای درون‌سازمانی و ابری نوعی هم‌پوشانی ایجاد کنید تا مطمئن شوید که خدمات شما بدون قطعی ارائه می‌شوند. به عنوان مثال، پیش از خاموش کردن یک پایگاه داده، باید یک کپی از تمامی داده‌های آن روی سرور ابری بگیرید. معمولا انتقال ذره‌ذره اطلاعات به جای انتقال یکجا بهتر است.
چگونه می‌توان از سرور درون‌سازمانی به سرور ابری مهاجرت کرد؟
هر کسب‌وکاری نیازهای متفاوتی دارد و به همین دلیل، ممکن است از فرایندهای مهاجرت ابری کمی متفاوت، استفاده کند. ارائه‌دهندگان خدمات ابری می‌توانند به شما در تنظیم فرایند مهاجرت ابری کمک کنند. با این حال، بیشتر فرایندهای مهاجرت ابری شامل این مراحل می‌شوند:
۱. هدف‌گذاری
هدف‌گذاری در راستای مقایسه وضعیت پس از مهاجرت ابری با وضعیت فعلی، به شما کمک می‌کند که بفهمید که این فرایند موفق بوده است یا خیر. برای هدف‌گذاری می‌توانید با این سؤالات شروع کنید:
- امید دارید دستاوردهای عملکردی شما چه چیزی باشد؟
- در چه زمانی Legacy infrastructureها منسوخ می‌شوند؟
۲. طراحی یک استراتژی امنیتی
امنیت سایبری ابری به رویکردی متفاوت با امنیت داده در سرورهای فیزیکی نیاز دارد. تجهیزات سازمانی شما دیگر پشت یک فایروال قرار ندارند و مرز شبکه الزاما وجود ندارد. در چنین شرایطی استقرار یک فایروال ابری یا WAF ضروری است.
۳. کپی کردن داده‌ها
پس از انتخاب یک ارائه‌دهنده خدمات ابری، از پایگاه‌های داده فعلی خود رونوشت بگیرید. این کار را طی فرایند مهاجرت ابری به‌صورت پیوسته انجام دهید تا پایگاه داده ابری شما به‌روز باقی بماند.
۴. هوش تجاری (Business intelligence) را منتقل کنید
این مرحله شامل بازساخت (refactoring) و بازنویسی کدها می‌شود. می‌توانید این کار را به‌صورت تدریجی یا به‌یک‌باره انجام دهید.
۵. تولید را از حالت فیزیکی به ابری تغییر دهید
سرور ابری شما وارد شبکه شده و مهاجرت ابری تکمیل شده است.
برخی از سازمان‌ها در پایان این مراحل، زیرساخت‌های درون‌سازمانی خود را خاموش می‌کنند، در حالی که برخی دیگر سیستم‌های قدیمی خود را به عنوان پشتیبان یا بخشی از پروسه استقرار ابر Hybrid نگه می‌دارند.
کدام استراتژی مهاجرت ابری برای سازمان شما مناسب است؟
گارتنر (Gartner) یک سازمان تحقیقاتی مؤثر و فعال در زمینه تکنولوژی اطلاعات است که ۵ گزینه را برای مهاجرت ابری سازمان‌ها مطرح کرده است. این پنج نوع استراتژی عموما با نام 5R شناخته می‌شوند:
هاست مجدد (Rehost)
هاست مجدد یا Rehost، با عنوان «همان چیز، اما روی سرور ابری» نیز شناخته می‌شود. شرکت‌هایی که این استراتژی را انتخاب می‌کنند، یک ارائه‌دهنده زیرساخت به عنوان سرویس یا IaaS را انتخاب کرده و ساختار نرم‌افزار خود را روی زیرساخت مذکور بازسازی می‌کنند.
بازساخت (refactor)
شرکت‌هایی که استراتژی بازساخت را انتخاب می‌کنند، از کدها و ساختارها فعلی خود مجددا بهره می گیرند؛ اما برخلاف استفاده از IaaS در هاست مجدد، نرم‌افزارهای خود را روی یک پلتفرم به عنوان سرویس یا PaaS اجرا می‌کنند.
بازبینی (Revise)
بخشی از این استراتژی شامل بازنویسی یا توسعه پایه کدها می‌شود. پس از آن از استراتژی‌های هاست مجدد یا بازساخت را برای استقرار کدها استفاده می‌کنند.
بازسازی (Rebuild)
بازسازی به معنای بازنویسی یا ایجاد دوباره زیرساخت یک نرم‌افزار از صفر و بر بستر یک پلتفرم به عنوان سرویس یا PaaS است. بازسازی به کار زیاد زیادی نیاز دارد، اما توسعه‌دهندگان نرم‌افزاری را قادر می‌سازد تا از قابلیت‌های مدرن یک PaaS بهره ببرند.
جابجایی (Replace)
کسب‌وکارها می‌توانند نرم‌افزارهای قدیمی خود را رها کنند و به جای آنها از نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS) که به‌صورت آماده توسط فروشندگان نرم‌افزار ارائه می‌شوند، استفاده کنند.
بهترین سبک استقرار ابری برای شما کدام است؟
علاوه بر استراتژی مهاجرت ابری، باید تصمیم بگیرید که استقرار ابری شما پس از پایان فرایند مهاجرت، چگونه خواهد بود.
ابر Hybrid
ابر Hybrid دو یا بیشتر از دو نوع محیط را با یکدیگر ترکیب کرده و ابر خصوصی، عمومی و پایگاه‌های داده قدیمی درون‌سازمانی را ترکیب می‌کند. برای این‌که استقرار ابر Hybrid به‌خوبی کار کند، باید فرایند یکپارچگی میان تمامی ابرها و پایگاه‌های داده مستقرشده، سفت‌وسخت اجرا شود. همانند اعضای تیمی که در دفاتر متفاوتی کار می‌کنند و باید ارتباطات قوی داشته باشند.
چند ابری (MultiCloud)
در استقرار چند ابری یا MultiCloud، دو یا بیشتر از دو ابر عمومی با یکدیگر ترکیب می‌شوند. (ابرهای عمومی توسط بیش از یک مشتری استفاده می‌شوند). با استفاده از استقرار چند ابری می‌توان به چندین هدف رسید:
- افزونگی یا پشتیبان‌گیری؛
- صرفه‌جویی در هزینه‌ها؛
- بهره‌مندی از امکانات ارائه‌دهندگان خدمات ابری متفاوت.
تک ابری (single cloud)
استقرار ابر تکی که توسط یک فروشنده خدمات ابری ارائه می‌شود، همیشه شدنی نیست، اما می‌توانید به عنوان یک گزینه آن را در نظر بگیرید. این فروشندگان هم خدمات مربوط به ابر خصوصی و هم ابر عمومی را ارائه می‌دهند. امکانات ابر خصوصی، با سایر مشتریان آنها به اشتراک گذاشته نمی‌شود.
نتیجه‌گیری
مهاجرت ابری یک فرایند زمان‌بر و احتمالا پرهزینه است که فواید زیادی مثل صرفه‌جویی در هزینه‌ها، بهبود عملکرد و انعطاف‌پذیری را برای شما به دنبال دارد. با استفاده از استراتژی‌های متنوعی می‌توانید این فرایند را انجام دهید که انتخاب نوع استراتژی، به شرایط سازمان شما و در نظر گرفتن ملاحظاتی مثل امنیت داده‌ها بستگی دارد.
موضوعات مرتبط
مزایای راه‌اندازی سایت وردپرس روی سرور ابری
7 دلیل برای این که سرور نرم‌افزارهای مالی شرکتتان را به سرور ابری مهاجرت دهید
این مقاله را به اشتراک بگذرید
