برنامه‌نویس‌ها باید تنبل باشند!

برنامه‌‌نویس‌ها باید تنبل باشند!

برنامه‌نویس‌ها، آن قشر کم‌حرف اما قدرتمند دنیای فناوری‌اند که ساعت‌ها پشت میز می‌نشینند، به صفحه‌ای سیاه با خطوط درهم‌تنیده از کد خیره می‌شوند و با ضرباهنگ سریع انگشتانشان، جهانی را خط‌به‌خط شکل می‌دهند. سال‌هاست با تمام سردردها، شب‌زنده‌داری‌ها و گره‌های پیچیده‌ کدنویسی کنار آمده‌اند، چون خلق کردن را دوست دارند. اما حالا، رقیبی قدرتمند وارد میدان شده؛ رقیبی که در چشم‌برهم‌زدنی، دقیق، سریع و بدون خستگی هزاران خط کد تولید می‌کند. اما آیا این به معنای پایان کار برنامه‌نویسان است؟ آیا جای آن‌ها را غول‌های زبانی و مدل‌های Generative خواهد گرفت؟ آیا ما به پایان عصر انسان در دنیای برنامه‌نویسی نزدیک شده‌ایم؟

هوش مصنوعی بزرگ‌ترین رقیب برنامه‌نویس‌ها

هوش مصنوعی اکنون به بزرگ‌ترین رقیب، یا شاید شریک برنامه‌نویسان تبدیل شده باشد. سرعت بالای تولید کد، کاهش هزینه، افزایش بهره‌وری… همه و همه دلایلی‌ست که مدیران فناوری را برای استفاده از ابزارهای مبتنی بر AI وسوسه می‌کند. اما این تنها یک روی ماجراست. تاریخ بارها نشان داده که هر فناوری جدید، اگر درست به‌کار گرفته شود، می‌تواند نقطه‌ آغاز شکوفایی تازه‌ای باشد. هوش مصنوعی هم می‌تواند بازوی کمکی قدرتمندی برای برنامه‌نویسان باشد، به‌شرط آن‌که کنترل مسیر همچنان در دستان انسان باقی بماند.

آنچه برنامه‌نویسان را از یک ماشین کدنویس جدا می‌کند، قدرت تحلیل، خلاقیت در طراحی راه‌حل‌ها و درک عمیق از نیازهای واقعی کسب‌وکارهاست. آن‌ها می‌توانند از ابزارها کمک بگیرند، اما تصمیم‌گیری نهایی، درک مسئله و یافتن راه‌حل‌های مؤثر، همچنان نیازمند ذهنی انسانی و تجربه‌ای انسانی‌تر است. البته این ماجرا برای تازه‌واردها به این سادگی‌‌ها نیست.

خطر نادیده‌ گرفته‌شدن برای برنامه‌نویسان تازه‌کار

نسل جدیدی از جونیورها وارد بازار شده‌اند که ممکن است وسوسه شوند همه‌چیز را به هوش مصنوعی بسپارند. اما یادگیری واقعی نیازمند پیمودن مسیر است. جونیورها بیش از همیشه باید مراقب شکل‌گیری مهارت‌ها و عمق یادگیری خود باشند، چون در غیر این‌صورت، تنها تولیدکننده‌ نتایجی می‌شوند که خودشان هم از آن سر در نمی‌آورند. حتی اگر یک موتور هوش مصنوعی بتواند هزار خط کد برایشان بنویسد، اما اگر آن‌ها ندانند چرا آن کدها درست یا نادرست‌اند، هرگز نمی‌توانند به مهندس نرم‌افزار واقعی تبدیل شوند. بنابراین در این مسیر پر پیچ‌وخم تنها کسانی دوام می‌آورند که علاوه‌بر استفاده از ابزار، فرآیند رشد خود را آگاهانه و هوشمندانه بسازند.

تنبلی به سبک حرفه‌ای‌ها

و اما چرا «برنامه‌نویس‌ها باید تنبل باشند»؟ منظور از تنبلی، شانه خالی کردن از کار نیست. بلکه یعنی آن‌قدر هوشمندانه عمل کنیم که وقت و انرژی‌مان صرف کارهای تکراری و کم‌ارزش نشود. یعنی همیشه دنبال راه‌هایی برای ساده‌سازی الگوهای تکرارشونده باشیم و زمانمان را برای کارهایی بگذاریم که واقعاً به خلاقیت، تفکر و ارزش‌آفرینی نیاز دارند. برنامه‌نویس حرفه‌ای، کسی‌ست که بلد باشد از ابزارها درست استفاده کند، وقتش را صرف مسائل مهم‌ کند و با هوشمندی کارهای روتین را به ماشین‌ها بسپارد.

در اپیزود ششم از پادکست ابری‌تاک، با مهدی امیری، نایب‌رئیس شرکت همکاران سیستم و برنامه‌نویس ارشد، به سراغ این دغدغه‌‌های داغ رفته‌ایم:

  • هوش مصنوعی تهدید است یا فرصت؟
  • چطور می‌شود در دوران سلطه‌ ابزارهای هوشمند، همچنان برنامه‌نویس ماند و رشد کرد؟
  • مسیر درست برای ورود جونیورها به این دنیای پرشتاب چیست؟

از شما همراهان همیشگی ابری‌تاک با افتخار دعوت می‌کنیم این گفت‌وگوی صریح و الهام‌بخش را درباره‌ آینده‌ شغلی برنامه‌نویسان در دنیایی که دیگر فقط انسان‌ها کدنویسی نمی‌کنند، ببینید و بشنوید.