جامع‌ترین مقایسه ابر عمومی و ابر خصوصی

انتخاب محیط ابری مناسب، برای هر کسب‌وکاری که به دنبال مقیاس‌بندی کارآمد و ایمن باشد بسیار مهم است. امروزه سازمان‌های بیشتر و بیشتری زیرساخت‌های خود را به محیط ابری منتقل می‌کنند؛ به همین دلیل درک تفاوت بین ابر عمومی ‌و ابر خصوصی تأمل‌برانگیز می‌شود. هر کدام از این مدل‌ها مزایا، مبادلات و کاربرد منحصر به فردی را بر اساس نیازهای کسب‌وکار، بودجه و الزامات انطباق شما ارائه می‌دهند.

این راهنما به تعاریف کلیدی، تفاوت‌های اصلی، مزایا و معایب و کاربردهای مدل‌های ابر عمومی ‌و ابر خصوصی می‌پردازد. چه کسب‌وکار نوپایی باشید که به دنبال راه‌حل‌های ابری مقرون‌به‌صرفه می‌گردد و چه شرکت کهنه‌کاری که به دستورات امنیتی دقیق اهتمام می‌ورزد، این راهنما به تصمیم‌گیری شما کمک می‌کند.

ابر عمومی‌ چیست؟

ابر عمومی‌ نوعی از سرویس‌های رایانشی است که از طریق ارائه‌دهندگان شخص ثالث در اینترنت به فروش می‌رسد. این مدل از میزبانی ابری خدماتی مانند قدرت رایانشی، ذخیره‌سازی و برنامه‌های پرداخت کوتاه‌مدت را ارائه می‌دهد. ابر عمومی بر روی زیرساخت مشترک و چندکاربره اعمال می‌شود اما داده‌ها را جدا از هم نگه می‌دارد.

ویژگی‌های اصلی مدل‌های ابر عمومی ‌عبارت‌اند از:

• مقیاس‌پذیری: ابرهای عمومی‌ می‌توانند منابع را با توجه به تقاضا سریعاً افزایش یا کاهش دهند تا کسب‌وکارها بتوانند بدون سرمایه‌گذاری غیرضروری در سخت‌افزار به سرعت با نوسانات حجم کار سازگار شوند.
• بهره‌وری هزینه: قیمت‌گذاری بر اساس تقاضا و زیرساخت‌های مشترک به کاربران اجازه می‌دهد از هزینه‌های سرمایه‌ای بزرگ جلوگیری کنند و فقط برای منابع مصرفی خود هزینه بپردازند.
• استقرار سریع: منابع و خدمات ابر عمومی را می‌توان فوراً از طریق رابط‌های تحت‌وب بصری (API) ارائه کرد و استراتژی استقرار سریع‌تری چید.
• نگهداری مدیریت‌شده: ارائه‌دهنده ابر، مسئول ارتقا، امنیت و نگهداری از آن است و به کاربران این امکان را می‌دهد که بر نیازهای اصلی کسب‌وکارشان تمرکز کنند.
• دسترسی جهانی: مدل‌های ابر عمومی‌ در سراسر جهان مراکز داده دارند که عملکرد بالا، اطمینان و افزونگی را تضمین می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود خدمات ابر عمومی تقریباً از هر کجای دنیا در دسترس باشند.

ابر خصوصی چیست؟

ابر خصوصی به سرویس رایانش ابری یا محیطی گفته می‌شود که تنها به یک مشتری اختصاص دارد. این ابر را خود شخص یا ارائه‌دهنده شخص ثالث میزبانی می‌کند. وظیفه ابر خصوصی این است که سنگینی کنترل، امنیت و سفارشی‌سازی را از دوش سازمان‌ها بردارد تا به رفع نیازهای خود به ویژه در بارهای کاری حساس یا تنظیم‌شده بپردازند.

ابر خصوصی منابع هر کاربر را از سایر کاربران جدا می‌کند تا عملکردی پیش‌بینی‌پذیر و منطبق با سیاست‌های امنیتی مناسب داشته باشند.

ویژگی‌های اصلی ابر خصوصی عبارت‌اند از:

• زیرساخت اختصاصی: منابعی مانند سرورها، فضای ذخیره‌سازی و شبکه مختص به یک مشتری است. این کار از شلوغی سرویس می‌کاهد.
• بهبود امنیت: ابر خصوصی کنترل کاملی بر محیط دارد تا سازمان‌ها بتوانند اقدامات امنیتی و پروتکل‌های انطباق را سفت‌‌وسخت اجرا کنند.
• سفارشی‌سازی و کنترل: تیم‌های فناوری اطلاعات می‌توانند زیرساخت‌ها را برای برآورده‌سازی الزامات خاص عملکردی و نظارتی پیکربندی کنند تا مدیریت کاملی بر محیط ابری داشته باشند.
• عملکرد پیش‌بینی‌پذیر: منابع اختصاصی منجر به عملکرد ثابت در رده‌های متفاوت می‌شوند که برای برنامه‌های حیاتی و حساس به داده‌ها بسیار مهم است.

ویژگی	ابر عمومی	ابر خصوصی
زیرساخت	مشترک و چندکاربره مدیریت کامل از جانب ارائه‌دهنده شخص ثالث	اختصاصی و تک‌کاربره میزبانی از طریق سازمان یا ارائه‌دهنده
هزینه	هزینه‌های سرمایه اولیه کمتر مدل پرداخت کوتاه‌مدت مناسب برای بارهای کاری متغیر و استارت‌آپ‌ها	سرمایه‌گذاری اولیه بالاتر هزینه‌های بلندمدت پیش‌بینی‌پذیر مقرون‌به‌صرفه برای بارهای کاری مداوم و سنگین
مقیاس‌پذیری	مقیاس‌پذیری تقریباً نامحدود بر اساس تقاضا به دلیل مراکز داده جهانی گسترده و تجمیع منابع	مقیاس‌بندی کنترل‌شده احتمال نیاز به خرید سخت‌افزارهای ضروری مناسب برای رفع نیازهای منابع ثابت یا پیش‌بینی‌پذیر
امنیت و انطباق	امنیت کلی قوی گواهینامه‌های انطباق قوی مدل مسئولیت مشترک	امنیت پیشرفته منابع اختصاصی کنترل کامل از سوی مشتری
استقرار و مدیریت	استقرار سریع از طریق رابط‌های کاربری آسان نگهداری و به‌روزرسانی از سمت ارائه‌دهنده	سفارشی‌سازی و کنترل گسترده نیازمند مدیریت داخلی یا خدمات مدیریت‌شده
دسترسی جهانی	مراکز داده متعدد دسترسی جهانی و حداقل زمان خرابی	مراکز داده محدود دسترسی جهانی پایین
سفارشی‌سازی و کنترل	سفارشی‌سازی محدود پیکربندی از طریق فروشنده کنترل کمتر بر زیرساخت	سفارشی‌سازی بالا نظارت و کنترل کامل متناسب نیازهای فنی و نظارتی

ابر ترکیبی چیست؟

ابر ترکیبی به ادغام زیرساخت‌های ابر عمومی و ابر خصوصی می‌پردازد تا داده‌ها و برنامه‌ها یکدست بین زیرساخت‌ها جابه‌جا شوند. استفاده ترکیبی از زیرساخت‌ها به کسب‌و کارها انعطاف‌پذیری، مقیاس‌پذیری و بهره‌وری هزینه بیشتری می‌دهد. به عنوان مثال بارهای کاری حساس می‌توانند در ابر خصوصی بمانند تا وظایف فرعی در ابر عمومی ‌اجرا شوند.

مقایسه جزئی ابر عمومی و ابر خصوصی

ابرهای عمومی ‌و خصوصی به طور جالب‌توجهی از یکدیگر متفاوت و متناسب با نیازهای سازمانی خاص هستند. بیایید ببینیم که چگونه دو محیط رایانشی از این نظرها متفاوت‌اند:

• زیرساخت و معماری
• مدل‌های هزینه و قیمت‌گذاری
• مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری
• امنیت و انطباق
• استقرار و مدیریت

زیرساخت و معماری

• ابر عمومی: چندکاربره است و زیرساخت فیزیکی یکسانی دارد اما از طریق فناوری‌های مجازی‌سازی ایزوله می‌ماند. ارائه‌دهندگان خدمات ابری، مناطق در دسترس متشکل از مراکز داده به هم پیوسته را برای اطمینان از افزونگی و دسترسی بالا اداره می‌کنند. مدل‌های خدمات ابر عمومی شامل IaaS ،PaaS ،SaaS، رایانش بدون سرور (FaaS) و محیط‌های کانتینری است.
• ابر خصوصی: ابر خصوصی بر روی زیرساخت‌های اختصاصی در مرکز داده سازمان یا از طریق میزبان شخص ثالث ساخته می‌شود. این ابر شامل اجزایی مانند Hypervisors، لایه‌های مجازی‌سازی، ابزارهای ارکستراسیون و زیرساخت‌های نرم‌افزاری جهت اتوماسیون است. ابر خصوصی سفارشی‌سازی گسترده‌ای را برای الزامات انطباق و بارهای کاری خاص ارائه می‌دهد.

مدل‌های هزینه و قیمت‌گذاری

• ابر عمومی: ابرهای عمومی ‌هزینه‌ اولیه کمتری دارند زیرا از سرمایه‌گذاری در زمینه سخت‌افزاری یا زیرساختی بی‌نیاز هستند. مشتریان فقط هزینه منابعی که استفاده می‌کنند را می‌پردازند؛ این ویژگی برای سازمان‌های کوچک‌تر یا کسانی که بودجه محدودی دارند مناسب‌تر است. ابرهای عمومی ‌بر پایه پرداخت کوتاه‌مدت کار می‌کنند تا مشتریان در صورت نیاز منابع را افزایش یا کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند به ویژه برای مشتریانی که حجم کاری در نوسان دارند.

ابرهای عمومی ‌ممکن است در ابتدا مقرون‌به‌صرفه به نظر برسند اما با درنظرگرفتن هزینه‌هایی مانند هزینه‌های انتقال داده، ذخیره‌سازی و خدمات در درازمدت فرقی با هزینه‌ تمام‌شده ابر خصوصی ندارند.

• ابر خصوصی: ابرهای خصوصی به سرمایه‌گذاری اولیه چشمگیری در بخش سخت‌افزار، مجوزهای نرم‌افزاری و راه‌اندازی زیرساخت نیاز دارند. این هزینه‌ها می‌تواند برای سازمان‌های کوچک‌تر سنگین باشد اما برای شرکت‌هایی با حجم کاری ثابت ناچیز است. نگهداری، ارتقاء، کارکنان و مصرف برق از هزینه‌های ثابت ابر خصوصی هستند. همچنین نیاز به پرسنل ماهر فناوری اطلاعات یا خدمات مدیریتی برون‌سازمانی به هزینه کلی می‌افزاید.

هزینه‌های معمول ابر خصوصی به طور کلی مشخص است اما هزینه‌های غیرمنتظره‌ای مانند خرابی‌های سخت‌افزاری یا مشکلات نرم‌افزاری روی دست مشتری می‌گذارد. قیمت‌گذاری ابر خصوصی بسته به این‌که چگونه مدیریت شود تغییر می‌کند. مدیریت‌های خودگردان از هزینه‌های نیروی کار می‌کاهد اما دقت بیشتری از سوی سازمان را می‌طلبد. ابرهای خصوصی مدیریت‌شده مواردی چون توافق‌نامه‌های سطح سرویس (Service-Level Agreements) و ویژگی‌های انطباق را نیز ارائه می‌دهند اما با هزینه بالاتر.

مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری

• ابر عمومی: ابرهای عمومی ‌به دلیل زیرساخت‌های مشترک گسترده‌ای که دارند بسیار مقیاس‌پذیر هستند. مشتریان این ابر می‌توانند منابع را در صورت تقاضا افزایش یا کاهش دهند. این مدل ابر برای بارهای کاری، برنامه‌ها و خدمات متنوع انعطاف‌پذیرتر است و طیف وسیعی از ابزارها، خدمات و راه‌حل‌های شخص ثالث را ارائه می‌دهد.
• ابر خصوصی: ابر خصوصی مقیاس‌پذیری محدودتری را در مقایسه با ابر عمومی ‌ارائه می‌کند و به سخت‌افزار و زیرساخت‌های متعلق به سازمان یا مدیریت آن محدود می‌شود. مقیاس‌بندی این مدل اغلب نیاز به ارتقاء سخت‌افزار فیزیکی یا پیکربندی اضافی دارد. مدل‌های ابر خصوصی را می‌توان به دلخواه تنظیم کرد تا کنترل بیشتری بر منابع شکل بگیرد. این انعطاف‌پذیری متناسب با نیازهای خاص امنیتی، انطباق یا عملکرد حاصل می‌شود.

امنیت و انطباق

• ابر عمومی: مسئولیت‌های امنیتی ابر عمومی ‌بین ارائه‌دهنده خدمات ابری و مشتری تقسیم می‌شود. ارائه‌دهندگان خدمات ابری یا همان CSP‌ها ساختار زیربنایی را ایمن می‌کنند و مشتریان نیز به مدیریت امنیت داده‌ها، کنترل‌های دسترسی و پیکربندی برنامه‌ها می‌پردازند. ابرهای عمومی ‌محیط‌های مشترکی هستند که در آن چندین مشتری از زیرساخت‌های یکسانی استفاده می‌کنند. این امر سطح حمله و خطرات احتمالی مانند نقض داده‌ها و دسترسی غیرمجاز را افزایش می‌دهد.

خدمات ابری ویژگی‌های امنیتی قوی مانند رمزگذاری داده‌ها در حالت استراحت یا انتقال، احراز هویت چند عاملی تطبیقی (Multi-Factor Authentication) و حفاظت از API را دارد. این ابزارها از آسیب‌پذیری‌ها می‌کاهند اما نیاز دارند به صورت مناسب اجرا شود. ارائه‌دهندگان مطرح خدمات ابری استانداردهای انطباق متعددی را نظیر (ISO 27001 ،GDPR ،HIPAA) دنبال می‌کنند که به کاربران امکان می‌دهد با الزامات نظارتی هماهنگ شوند. با این حال، مشتریان مسئولیت اطمینان از انطباق برنامه‌ها و داده‌های خاص خود با مقررات را برعهده دارند.

• ابر خصوصی: ابرهای خصوصی محیط‌های ایزوله‌ای را منحصر به یک مشتری ارائه می‌دهند. این امر قرار گرفتن در معرض تهدیدات سایر کاربران را کاهش می‌دهد و کنترل بیشتری بر پیکربندی‌های امنیتی فراهم می‌کند. سازمان‌ها می‌توانند اقدامات امنیتی مناسب مانند جداسازی شبکه، کنترل‌های دسترسی محدود، پروتکل‌های احراز هویت پیشرفته و ابزارهای نظارت اختصاصی را پیاده سازی کنند.

ابرهای خصوصی به مشتریان این امکان را می‌دهند که کنترل‌های خاصی را متناسب با استانداردهای نظارتی بدون دخالت سایر مستاجران پیاده‌سازی کنند. این مورد برای صنایعی که نیاز به اقدامات انطباق دقیق دارند، بسیار کاربردی است.

استقرار و مدیریت

• ابر عمومی: استقرار ابرهای عمومی ساده است و معمولاً به تخصص فنی کمی نیاز دارد. مشتریان می‌توانند محیط‌های مورد نظر خود را با استفاده از رابط‌های گرافیکی یا فراخوانی‌های API دریافتی از ارائه‌دهندگان خدمات ابری راه‌اندازی کنند. فرآیند استقرار با مدل‌های آسان استقرار ابری سریع است زیرا CSPها راه‌اندازی زیرساخت را انجام می‌دهند و این امکان را فراهم می‌کنند که مشتریان تقریباً بلافاصله شروع به استفاده از منابع کنند.

ابرهای عمومی به مشتریان اجازه می‌دهند منابع را به‌صورت موردی (On-Demand) مقیاس‌دهی کنند بدون آن‌که به سخت‌افزار اضافی یا فرآیندهای طولانی تأمین منابع نیاز باشد. در ابرهای عمومی CSPها مدیریت زیرساخت از جمله نگهداری، به‌روزرسانی‌ها و مقیاس‌دهی را بر عهده دارند که این امر بار کاری تیم‌های فناوری اطلاعات داخلی را کاهش می‌دهد.

• ابر خصوصی: در ابرهای خصوصی مشتریان باید تمام جنبه‌های مدل را مدیریت کنند از جمله نگهداری سخت‌افزار، ارتقای نرم‌افزار و امنیت. ابرهای خصوصی کنترل کامل بر زیرساخت و برنامه‌های کاربردی ارائه می‌دهند اما به تلاش ویژه‌ای برای بهینه‌سازی و عیب‌یابی نیاز دارند.

با این حال استقرار ابر خصوصی بسیار پیچیده‌تر است و به تخصص پیشرفته فناوری اطلاعات برای پیکربندی و یکپارچه‌سازی زیرساخت نیاز دارد. علاوه بر این مقیاس‌بندی ابر خصوصی مستلزم خرید و نصب سخت‌افزار اضافی است که می‌تواند آن را در مقایسه با ابرهای عمومی کندتر کند.

مزایا و معایب ابر عمومی و ابر خصوصی 

هر دو مدل ابر عمومی و خصوصی مدل‌های اصلی رایانش ابری هستند. هر مدل مزایا و معایب منحصربه‌فردی دارد که متناسب با نیازهای مختلف کسب‌وکارها طراحی شده‌اند.

مزایای ابر عمومی

– مقرون‌به‌صرفه: مدل ابر عمومی نیاز به خرید و نگهداری سرورها را از بین می‌برد و هزینه‌های اولیه را کاهش می‌دهد.

– مقیاس‌پذیری: ابرهای عمومی به سادگی امکان افزایش یا کاهش منابع را بر اساس تقاضا فراهم می‌کنند.

– دسترس‌پذیری: ابر عمومی دسترسی جهانی به برنامه‌ها و داده‌ها را از طریق اینترنت ممکن می‌سازد.

– نگهداری کم‌دردسر: مدیریت زیرساخت بر عهده ارائه‌دهنده خدمات ابری است.

– استقرار سریع: ابرهای عمومی راه‌اندازی سریع برنامه‌ها یا سرویس‌های جدید را ممکن می‌سازند.

معایب ابر عمومی

– امنیت محدود: زیرساخت اشتراکی در ابرهای عمومی ممکن است نیازهای امنیتی سختگیرانه برای داده‌های حساس را برآورده نکند.

– کنترل محدود: مدل ابر عمومی امکان سفارشی‌سازی یا مدیریت زیرساخت پایه را محدود می‌کند.

– چالش‌های انطباق: در ابرهای عمومی برآورده‌کردن الزامات نظارتی در صنایع شدیداً تحت نظارت دشوار است.

مزایای ابر خصوصی

– امنیت پیشرفته: زیرساخت اختصاصی در ابرهای خصوصی کنترل بهتری بر حریم خصوصی داده‌ها فراهم می‌کند.

– سفارشی‌سازی: راهکارهای سفارشی برای بارهای کاری و برنامه‌های خاص ارائه می‌دهد.

– عملکرد: ابرهای خصوصی به دلیل زیرساخت محلی تأخیر کمتری دارند.

– انعطاف‌پذیری: ابر خصوصی قابلیت ادغام با مدل‌های ترکیبی (هیبرید) برای مقیاس‌پذیری بیشتر را دارد.

– هزینه‌های پیش‌بینی‌پذیر: ابرهای خصوصی مدیریت‌شده می‌توانند هزینه کلی مالکیت (Total Cost of Ownership) کمتری نسبت به ابرهای عمومی با هزینه‌های پنهان ارائه دهند.

معایب ابر خصوصی

– هزینه‌های اولیه بالا: مدل ابر خصوصی نیازمند سرمایه‌گذاری چشمگیر در سخت‌افزار و راه‌اندازی زیرساخت است.

– مدیریت پیچیده: مشتریان باید خودشان مسئولیت نگهداری، ارتقاء و امنیت را بر عهده بگیرند مگر این‌که آن را برون‌سپاری کنند.

ابر عمومی بهتر است یا خصوصی؟

هر دو مدل ابر عمومی و ابر خصوصی برای موارد استفاده مختلفی مناسب هستند. ابرهای عمومی برای مواردی که نیاز به مقیاس‌پذیری، مقرون‌به‌صرفه بودن و مدیریت حداقلی زیرساخت دارند، مناسب هستند. از طرف دیگر ابرهای خصوصی برای سازمان‌هایی که نیاز به امنیت پیشرفته، کنترل بیشتر و انطباق با مقررات دارند مناسب‌ترند. انتخاب بین این دو به نیازهای خاص کسب‌وکار و اولویت‌های سازمان بستگی دارد.

موارد استفاده از ابر عمومی

• نرم‌افزار به‌عنوان سرویس (Software as a Service):‌ ابرهای عمومی میزبان برنامه‌هایی مانند Salesforce یا Gmail هستند و به کاربران امکان می‌دهند مستقیماً از طریق مرورگرها به نرم‌افزار دسترسی داشته باشند.
• تحلیل داده‌ها: کسب‌وکارها از ابرهای عمومی برای تحلیل مجموعه‌ داده‌های کلان، کسب بینش عملی، کاهش هزینه‌ها و شناسایی فرصت‌ها استفاده می‌کنند.
• پخش رسانه‌ای و خدماتOTT : پلتفرم‌هایی مانند Netflix از ابرهای عمومی برای ارائه محتوا در سطح جهانی با دسترسی بالا و تأخیر کم استفاده می‌کنند.
• پشتیبان‌گیری و بازیابی پس از فاجعه: ابرهای عمومی راهکارهای ذخیره‌سازی قابل اطمینانی برای پشتیبان‌گیری از داده‌ها و تداوم کسب‌وکار در زمان اختلالات ارائه می‌دهند.

این کاربردها نشان می‌دهند که ابرهای عمومی چگونه می‌توانند انعطاف‌پذیری، مقیاس‌پذیری و کارایی را برای طیف گسترده‌ای از نیازهای فناوری اطلاعات فراهم کنند.

موارد استفاده از ابر خصوصی

• بهداشت و درمان و امور مالی: صنایعی که با داده‌های حساس سروکار دارند (مانند بخش‌های درمانی و مالی) از ابرهای خصوصی استفاده می‌کنند تا ضمن رعایت مقرراتی مانند HIPAA یا GDPR، حریم خصوصی داده‌ها را نیز حفظ کنند.
• سازمان‌های دولتی: ابرهای خصوصی محیطی امن برای مدیریت داده‌های شهروندی و اطلاعات طبقه‌بندی‌شده در اختیار نهادهای دولتی قرار می‌دهند.
• برنامه‌های حیاتی برای کسب‌وکار: شرکت‌ها برای بارهای کاری که نیازمند دسترس‌پذیری بالا، قابلیت اطمینان و زیرساخت سفارشی هستند از ابرهای خصوصی استفاده می‌کنند.
• راهکارهای سفارشی: سازمان‌هایی که نیازمند سرویس‌ها یا برنامه‌های کاربردی اختصاصی هستند از انعطاف‌پذیری مدل‌های ابر خصوصی بهره می‌برند.

چه زمانی ابر عمومی، خصوصی یا ترکیبی را انتخاب کنیم؟

انتخاب بین محیط‌های ابر عمومی، خصوصی یا ترکیبی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

–  حساسیت بارکاری

–  الزامات انطباق با مقررات

–  نیازهای مقیاس‌پذیری

–  محدودیت‌های بودجه‌ای

چرا از ابر عمومی استفاده کنیم؟

مدل ابر عمومی را زمانی انتخاب کنید که به صرفه‌جویی در هزینه و انعطاف‌پذیری نیاز دارید. اگر بار کاری شما بسیار متغیر است یا برنامه‌های کم‌حساسیتی دارید که از مدل پرداخت به ازای استفاده بهره می‌برند؛ ابرهای عمومی راه‌حلی مقرون‌به‌صرفه ارائه می‌دهند.

این ابرها برای استقرار سریع و مقیاس‌پذیری نیز عالی هستند. سازمان‌هایی که نیاز به راه‌اندازی سریع سرویس‌ها یا مقیاس‌بندی برنامه‌ها بر اساس تقاضا بدون دردسرهای نگهداری دارند می‌توانند از ابزارهای زیرساخت به عنوان سرویس (Infrastructure-as-a-Service)  و پلتفرم به عنوان سرویس (Platform-as-a-Service) ابر عمومی برای تحقق اهداف خود استفاده کنند.

علاوه بر این ابرهای عمومی به لطف اکوسیستم غنی خدمات خود (از هوش مصنوعی و تحلیل داده تا معماری‌های بدون سرور) برای نوآوری و یکپارچه‌سازی نیز مناسب هستند. آن‌ها مناسب مشتریانی‌اند که می‌خواهند از راهکارهای درجه یک بهره ببرند بدون اینکه در تخصص‌های داخلی گسترده سرمایه‌گذاری کنند.

چرا از ابر خصوصی استفاده کنیم؟

ابرهای خصوصی برای حاکمیت داده‌ها و انطباق با مقررات عالی هستند. مشتریانی که در صنایع تحت‌نظارت فعالیت می‌کنند یا با داده‌های بسیار حساس سروکار دارند می‌توانند از کنترل و انزوای ابرهای خصوصی بهره ببرند تا سیاست‌های سختگیرانه‌تر انطباق و امنیت را پیاده‌سازی کنند.

مدل ابر خصوصی همچنین برای سفارشی‌سازی و کنترل مناسب است. اگر سازمان شما به دلیل نیازهای خاص کسب‌وکار، به مدیریت دقیق سخت‌افزار، پیکربندی شبکه یا نرم‌افزارهای پایه نیاز دارد ابر خصوصی محیط اختصاصی لازم را فراهم می‌کند.

چرا از ابر ترکیبی استفاده کنیم؟

ابر ترکیبی هر دو مدل ابر عمومی و خصوصی را ارائه می‌دهد و مناسب زمانی است که همزمان به انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری خدمات ابر عمومی و هم به مزایای امنیتی، کنترلی و انطباقی ابر خصوصی نیاز دارید.

ابر ترکیبی، زمانی مفید است که نیاز به حفظ کنترل بر برنامه‌های حساس یا حیاتی دارید و می‌خواهید سیستم‌های قدیمی را با برنامه‌های مبتنی بر ابر مدرن یکپارچه کنید.

جمع‌بندی نهایی مقایسه ابر عمومی و ابر خصوصی

انتخاب بین ابر عمومی و خصوصی در نهایت به نیازها، اولویت‌ها و منابع سازمانی شما بستگی دارد. ابرهای عمومی مقیاس‌پذیری مقرون‌به‌صرفه و استقرار آسان را ارائه می‌دهند و ابرهای خصوصی نیز کنترل بیشتر، امنیت بالاتر و سفارشی‌سازی را ممکن می‌سازند.

راهکار مناسب برای بسیاری از مشتریان ممکن است حتی شامل ترکیبی از هر دو مدل ابر عمومی و خصوصی باشد. انتخاب آگاهانه در کنار تحول فناوری‌های ابری از رشد بلندمدت و انعطاف‌پذیری زیرساخت شما پشتیبانی می‌کند. منبع

برای اطلاعات بیشتر و مشاوره با کارشناسان ابرآمد، با ما در تماس باشید:

• ابر عمومی چه مزایایی نسبت به ابر خصوصی دارد؟

  ابر عمومی مزایای متعددی دارد. یکی از اصلی‌ترین مزیت‌ها، مقرون‌به‌صرفه بودن آن است. در این مدل، نیازی به سرمایه‌گذاری اولیه در سخت‌افزار وجود ندارد و مشتریان تنها برای منابعی که استفاده می‌کنند هزینه می‌پردازند. همچنین، ابرهای عمومی به سرعت می‌توانند منابع را بر اساس تقاضا افزایش یا کاهش دهند که این ویژگی برای کسب‌وکارهایی با بارهای کاری متغیر بسیار مناسب است. علاوه بر این، مدیریت زیرساخت‌ها بر عهده ارائه‌دهندگان خدمات ابری است، بنابراین کسب‌وکارها می‌توانند بر روی فعالیت‌های اصلی خود تمرکز کنند.

• ابر خصوصی برای چه نوع کسب‌وکارهایی مناسب‌تر است؟

  ابر خصوصی برای کسب‌وکارهایی که نیاز به امنیت پیشرفته، کنترل بیشتر و انطباق با مقررات دارند، مناسب‌تر است. به ویژه در صنایعی مانند بهداشت و درمان و امور مالی که با داده‌های حساس سروکار دارند، ابرهای خصوصی کنترل و حریم خصوصی بیشتری را فراهم می‌کنند. همچنین، سازمان‌هایی که به سفارشی‌سازی و مدیریت دقیق زیرساخت‌ها نیاز دارند، می‌توانند از مزایای ابر خصوصی بهره‌برداری کنند.

• چه زمانی باید از ابر ترکیبی استفاده کنیم؟

  استفاده از ابر ترکیبی زمانی مفید است که کسب‌وکار نیاز به انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری ابر عمومی و همچنین مزایای امنیتی و کنترلی ابر خصوصی داشته باشد. این مدل به کسب‌وکارها اجازه می‌دهد که بارهای کاری حساس را در ابر خصوصی نگه‌دارند و در عین حال از ابر عمومی برای وظایف فرعی و کارهای غیرحساس استفاده کنند. ابر ترکیبی به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به راحتی با تغییرات و نیازهای متغیر بازار سازگار شوند.